De vlaamse reus deel 2

Gedrag
Zindelijkheid:
Een konijn is zeer zindelijk. Je kunt het konijn zijn keuteltjes in een pisbak laten deponeren. Wacht af waar het konijn zijn meeste keutels laat (meestal hebben ze daar een vaste plek voor). Leg daar dan de pisbak neer. Je zult zien dat de pisbak al snel vol raakt. Verschoon de pisbak dagelijks of om de dag.

Konijnen gebruiken over het algemeen dezelfde lichaamstaal. Hieronder een lijstje met de betekenis:
Grollen: Jij doet iets wat ik niet wil.
Lichtjes wiegen met zijn kop: Ik ben een Albino en zie niet goed.
Luid gillen: Pijn – Maar ook doodsbang, kleine konijntjes doen dit vaak.
Zachtjes fluiten: Laat me met rust.
Zacht blazen: Pas op, je werkt op mijn humeur.
Brommen: Ja, nu ben ik echt goed kwaad.
Tandenkrassen: Hevige pijn.
Zachte maalgeluidjes tijdens het knuffelen: Hé dat is lekker, doe zo voort.
Met z’n kop stoten: Laat me toch met rust, stoor me niet.
In je vingers bijten bij voeden: Schiet nou eens op !!! Wat kan jij treuzelen.Bunnie heeft echt honger
Op z’n achterpoten gaan staan: Nieuwsgierig.
Met zijn oren slaan: Blijheid.
Plat op de grond liggen: Hij voelt zich prettig.
Gespannen houden: Klaar om aan te vallen.
Overal keutels deponeren: Ik was hier eerst.

Gezondheid
Ziekten

Coccidiosis - Myxomatose - Olifantstanden - Snot - Pasteurella - VHD

Verstopping kan een ernstig probleem zijn bij konijnen. Als een konijn een dag niet eet komt de spijsvertering stil te liggen en zal het konijn waarschijnlijk met enkele dagen dood zijn. Helaas is hier bijzonder weinig aan te doen. Het belangrijkste is om te zorgen dat het konijn blijft eten.

Coccidiosis is een ziekte door infectie met een eencellige uit de groep Coccidia: eencellige organismen, behorende tot de klasse Sporozoa. Deze parasieten leven meestal in de cellen van het darmepitheel van allerlei diersoorten. Coccidiosis is de verzamelnaam voor een aantal infectieziekten met hardnekkige diarree.

Myxomatose is een door een pokkenvirus veroorzaakte ziekte van konijnen. Een verwant virus veroorzaakt fibromatose. Natuurlijke gastheren van beide virussen zijn konijnen van het geslacht 'cottontail' (Sylvilagus), die in Noord- en Zuid-Amerika voorkomen.
De besmetting wordt overgebracht door bloedzuigende insecten, vooral muggen en vlooien. Bij de natuurlijke gastheer verlopen beide infecties goedaardig, maar myxomatosevirus veroorzaakt in Europese wilde konijnen en de hiervan afstammende tamme konijnen (beide behorend tot de soort Oryctolagus cuniculus) een ernstige ziekte. Deze gaat gepaard met de vorming van weke knobbels van bindweefsel in de huid, vooral die van kop en oren. Een groot deel van de aangetaste konijnen sterft. Myxomatose is in Australië gebruikt om de daar bestaande konijnenplaag te bestrijden, met gedeeltelijk succes. Tegen myxomatose zijn vaccins ontwikkeld op basis van fibromatosevirus en van verzwakt myxomatosevirus.

Olifantstanden is een afwijkende groei van de snijtanden van het konijn. De snijtanden staan in dat geval niet helemaal recht (vaak naar binnen gebogen) waardoor ze niet tegen elkaar komen. Doordat de tanden dan niet slijten worden ze te lang. Het knippen en vijlen van olifantstanden heeft allen zin als de tanden in de goede richting staan. Slechts dan kunnen we ze op natuurlijke wijze afslijpen. In overige gevallen kunnen we de tanden laten trekken of het dier uit zijn lijden verlossen.

Snot is eigenlijk een verzamelnaam voor verschillende ziekten die qua symptomen veel met elkaar gemeen hebben. De symptomen luiden als volgt:

- niezen
- hoesten
- uitvloeiingen uit de neus
- met slijm bevuilde pootjes, neus en borst
- soms gepaard met een 'traanoog'

Snot kan zowel door virussen als door infecties veroorzaakt worden. Het ene snot is het andere niet. Pasteurella is bijvoorbeeld wel degelijk besmettelijk, terwijl een ander virus, met vrijwel dezelfde symptomen, dat niet is. Om dit te kunnen vaststellen is een kweek van de uitvloeiingen nodig. De dierenarts zal dan wat snot uit de neus nemen en dit onderzoeken. Op basis van de uitslag zal de dierenarts een antibioticakuur voorschrijven.

Echter, zelf kun je ook proberen om het te genezen met behulp van een aantal huismiddeltjes. Heb je meerdere konijnen, breng dan eerst een bezoek aan de dierenarts om uit te kunnen sluiten of het besmettelijk is.

Allereerst is het belangrijk dat de weerstand weer op peil wordt gebracht, daarvoor kan je je konijn Echinacea geven. Dit is homeopathisch middel dat de weerstand verhoogt. Het aantal benodigde druppeltjes in een klein schaaltje doen en daarop wat kokend water gieten. Hierdoor zal de alcohol verdampen.

Om de 'verkoudheidssymptomen' te genezen kun je ook te rade gaan in de homeopathische wereld. Nissyleen van VSM werkt bij veel konijnen goed. Ook hier geldt weer: zorg eerst dat de alcohol verdampt.

De vervuilde vacht kun je schoonmaken met wat afgekoelde kamillethee. Maak de pootjes, de neus, de borst et cetera schoon met een watje dat gedrenkt is in de thee.

Blijven de klachten aanhouden, schroom dan niet om naar het spreekuur te gaan van je dierenarts. De dierenarts heeft hier voor gestudeerd!

Opmerking: een konijn kan ook 'snot' ontwikkelen als deze in een slecht geventileerde ruimte staat, stoffig hooi heeft of in een ruimte verblijft waar gerookt wordt. Gebruik het verstand: Rook niet bij dieren, een konijnenlong is gauw gevuld.

Pasteurella is één van de meest voorkomende ziektes bij konijnen. Het wordt veroorzaakt door de bacterie Pasteurella multocida die men in de luchtwegen van slecht gehuisveste konijnen kan vinden. Deze bacterie dragen ze ongelukkigerwijs steevast bij zich in hun lichaam. De werkelijk aandoening kan de kop op steken bij stress, zoals temperatuursschommelingen, hoge vochtigheid, en/of vochtige bodembedekking maar ook door zwangerschap, zogen of een lage weerstand.

De bacterie kan een deel of gedeelte van het lichaamsstelsel aantasten wat herkend kan worden aan verschillende symptomen. De neus en ogen kunnen bijvoorbeeld ontstoken raken wat zich zal uiten in uitvloeiingen, hoesten, niezen, spijsverteringsstoornissen, longontsteking en anorexia. Verstopte traanbuisjes zijn hier een tweede probleem wat kan resulteren in een draainek (ook wel Torticollis genoemd). Andere symptomen kunnen zijn huidontstekingen, baarmoederontsteking, ontsteking van één of beide zaadballen, abcessen in de geslachtsorganen (meestal vulva of testikels), onvruchtbaarheid en mogelijk de dood. Acute vormen van deze ziekte kunnen net zo verlopen als VHD/VHS gepaard gaande met een ontsteking van de hartzak en buikvlies, verstopping in de longen en plaatselijk bloedverlies.

Pasteurella kan allen bestreden worden door middel van het gebruik van diverse antibiotica voor een langere periode. Denk hierbij toch wel aan vier tot zes weken (of zelfs langer) om de infectie onder controle te krijgen. Zorg dat je zieke dieren bij de anderen vandaan haalt omdat het erg besmettelijk is.

Viral Haemorragic Disease oftewel V.H.D.

De ziekte VHD is niet meer weg te denken uit de hedendaagse konijnenhouderij. Wilde dieren houden de infectie in stand. VHD is zeer besmettelijk en de ziekte kent een stormachtig verloop. Een sterftepercentage van 100% is niet uitzonderlijk. Alleen vaccinatie geeft voldoende bescherming. Sinds 1988 is er binnen Europa sprake van een nog niet eerder beschreven infectieuze ziekte bij konijnen. In China werd echter al eerder melding gemaakt van deze, en wel in 1984. De ziekte heeft een stormachtig verloop en gaat gepaard met veel sterfte. De symptomen van de ziekte zijn: opvallende bloedingen in de luchtpijp, in de longen en soms in long- of buikvlies. Vanwege deze kenmerkende bloedingen is de naam Viral Haemorrhagic Disease aan de ziekte gegeven.

Haemorrhagic betekent namelijk “gekenmerkt door bloedingen”. VHD wordt veroorzaakt door een virus. Nog niet geheel duidelijk is tot welke groep dit virus gerekend moet worden; de Parvo-virussen of de Calici-virussen. De eerste konijnen met ziekteverschijnselen zoals hier beschreven, werden in Europa gezien in 1988. De ziekte is geconstateerd in de toenmalige beide Duitslanden, Rusland, Polen, Hongarije, Italië en Frankrijk en vervolgens eigenlijk in alle Europese landen. In Nederland en België zijn in 1990 voor het eerst meldingen gemaakt. Vooral langs onze westkust, met name in de duinen, werden grote aantallen dode konijnen gevonden met als vermoedelijke doodsoorzaak VHD.

Symptomen

1. Een plotselinge apathie (afwezig) gepaard gaande met hoge koorts.

2. Ernstige benauwdheid veroorzaakt door oedeem (vloeistofophoping) in de voorste luchtwegen.

3. In sommige gevallen bloederig schuim uit de neusgaten ten gevolge van longbloedingen.

4. Strekkrampen en schreeuwen tijdens het doodgaan en sterfte.

Jonge dieren zijn ongevoelig voor VHD. De ziekte komt niet voor bij dieren die jonger zijn dan vier weken en slechts sporadisch bij dieren tussen vier en acht weken. Deze ongevoeligheid van jonge dieren is niet goed te verklaren. Voor de hand zou liggen dat jonge dieren bij de geboorte antistoffen meekrijgen, maar dit is niet het geval. Ook dieren van serologisch negatieve moeders zijn namelijk op jonge leeftijd ongevoelig. Boven de leeftijd van twee maanden en ouder worden getroffen.

Ziekteverloop

Bij een beginnende epidemie kan de incubatietijd erg kort zijn, meestal één tot twee dagen. Het aantal dieren dat ziek wordt varieert meestal tussen 30 – 80%. Soms sterft 100% van deze zieke dieren. In een later stadium van de epidemie krijgt de ziekte een milder verloop, waardoor het sterftepercentage afneemt.

Diagnose

Konijnen die plotseling apathisch en benauwd zijn, hoge koorts hebben en waarbij eventueel bloederig slijm uit de neusgaten komt, hebben zeer waarschijnlijk VHD. Sectie op het dode dier aangevuld met microscopisch onderzoek van de aangetaste weefsels, kan de diagnose bevestigen. Ook is het mogelijk het ziekteverwekkende virus aan te tonen met een speciale test.

Bij het verrichten van sectie op het dier, zijn een aantal kenmerkende weefselaantastingen met het blote oog zichtbaar:

1. Uitgebreide bloedingen in de keelholte, de luchtpijp en bronchiën. De luchtwegen kunnen over de gehele lengte met bloederig schuim gevuld zijn.

2. Oedeem (vloeistofophoping) in de longen.

3. Zwelling van milt en lymfeknopen, veroorzaakt door oedeem.

4. Grote plekken in een gezwollen lever. Soms zijn er slechts kleine gebieden met een bleke kleur en is de lever juist erg bloedrijk.

5. Gezwollen nieren (oedeem).

6. Soms bloedingen in onderhuids weefsel en mesenteria (buiknet). Bij microscopisch onderzoek valt op dat in de lever acute necrose (plaatselijk afsterven van weefsel is opgetreden.

Besmettelijk

VHD wordt direkt overgebracht van dier op dier, of indirekt via mest of urine. De aankoop van een ogenschijnlijk gezond dier, dat wel besmet is maar dat zich in de incubatietijd bevindt, kan de oorzaak zijn van het uitbreken van de ziekte op een bedrijf. De konijnen kunnen het virus ook opnemen via gras, waarop wilde, geïnfecteerde konijnen hebben gegraasd. VHD wordt vooral gezien op kleine bedrijven en op bedrijven van sportfokkers. Konijnen op deze bedrijven lopen meer risico om in kontakt te komen met besmet materiaal, respectievelijk doordat vaak dieren aangekocht worden en doordat tentoonstellingen bezocht worden. Maar ook op grote commerciële bedrijven kan de ziekte grote verliezen veroorzaken. VHD komt alleen bij konijnen voor, hoewel sommige onderzoekers menen dat ook hazen kunnen worden geïnfecteerd. Bij hazen betreft het echter European Brown Hare Disease (EBHD), een ziekte die in Nederland al wat langer voorkomt.

Preventie

Alleen vaccinatie garandeert voldoende, dat uw konijnen zijn gevrijwaard van VHD. Het vaccin dat tegen VHD wordt bereid uit weefsels van zieke (besmette) dieren in Hongarije, Spanje, Italië en Frankrijk. De vaccins geven een goede bescherming reeds vier tot vijf dagen na toediening. In Nederland zijn twee vaccins toegelaten: Hebovac (Aesculaap) en Cunical (RhoneMérieux). Konijnen dienen éénmaal per jaar aan het begin van de fokperiode te worden gevaccineerd. Op commerciële bedrijven worden meestal alleen de fokdieren geënt. Het is daarnaast aan te bevelen huis- en fokkonijnen tenminste eenmaal per jaar te vaccineren. Deze konijnen lopen immers een groter gevaar in kontakt te komen met besmet materiaal in de tuin of op tentoonstellingen. Strikte hygiëne is ook een voorwaarde. Omdat VHD ook bij wilde konijnen voorkomt is de ziekte niet meer uit Nederland weg te krijgen. De konijnenhouders zullen dan ook met deze kwaal moeten leren omgaan.
Ik raad iedereen aan zijn/haar vlaamse reus te enten
tegen myxomatose
en VHS(ook wel RHD genoemd)=konijnenziekte
bijna iedere dierenarts heeft een konijnen ent week
dan kost het niet zo veel en bespaar je de elende van een tragich einde van je vlaam

Een veel voor komend probleem bij de Vlaam is kapotte voetzolen
dit komt door het enorme gewicht wat er op rust
het beste is een zachte ondergrond die schoon en droog moet zijn